Savaş, mültecilik, göçmenlik ve kimsesiz çocuklar gibi hassas konuları ele alan bu eser usta bir dille yazılmış.

“Ama ben geçmişimi anlatmayacağım. Şu anki, kamptaki hayatımı, tam da bugünden itibaren anlatacağım.”

Okuyanlara Çizgili Pijamalı Çocuk ve Yol‘u hatırlatacak olağanüstü bir roman. Büyülü gerçekliğin izleri okuyuculara bambaşka bir dünyayı anlatıyor. Kitapta mülteci kampındaki insanların gerçekten yaşadığı olaylar anlatılıyor. Çamurdan ekmek kırıntıları toplayan ve oyuncak bulmak için çöpleri karıştıran çocuklar hikâyeye yoğun bir duygu katıyor. Steve Tasane’nin yalın fakat etkileyici anlatımı bu hikâyeyi başarıyla tamamlıyor. Hikâyedeki çocuklar isimleri olmasa bile okuyucunun zihninde karakterleriyle özdeşleşiyorlar. Örneğin Çocuk I’nın sonsuz iyi mizacı ve sürekli V’nin inatçılığı, cesareti ve sevimli alınganlığıyla uğraşması karakterlerin gerçekliğini artırıyor. Çamur Çocuk, masalsı hikâyesiyle evrensel bir öneme sahip. Sadece çocukların çektikleri acıları değil, her şeye rağmen sahip oldukları yaratıcılığı, bir yere ait olma isteklerini, beslenmeye, gülmeye ve oyuna olan özlemlerini net bir şekilde anlatıyor. Her şeyden önce, çocukların birbirlerine karşı gösterdikleri cömertlik ve merhamet gibi iyi özellikler ön planda anlatılmış.