On beşinci yüzyılın sonu ve on altıncı yüzyılın başında yaşamış, Osmanlı-Akkoyunlu, Memlûk, Safevi çekişmesine şahit olmuş, hayatının büyük bir bölümünü Tebriz ve Şiraz’da geçirmiş bir müellif, münşî, şair, hattat ve siyaset adamıdır. Dönemin ileri gelen mutasavvıflarından Hüsâmeddin Ali Bitlîsî’nin oğludur. Mistik-sufi bir çevrede yetişmiş, ilk eğitimini “yegâne üstadım” dediği babasından almakla beraber dönemin hemen hemen tüm aklî ve naklî ilimlerini öğrenmiştir. İdrîs-i Bitlîsî, Farsça, Arapça, Türkçe olmak üzere tarih, tasavvuf, felsefe, siyaset, ahlak, tıp ve hadis gibi birçok alanda eserler kaleme almıştır.