Bütün yelkenlerini açmış, bütün sarı ışıklarını yakmış, kıyıya iyice yaklaşarak güzelliklerinin ve kışkırtıcılıklarının bütün gölgelerini suyun eteklerine kadar dökmüş masal gemisi, nihayet İstanbul Boğazı’ndan, son padişahla son şehzadesini alarak uzaklaştı. Bir donanma gecesinden arda kalmış gibiydi. Artık hiçbir penceresinden ışık dökülmeyen sarayın önünden usulca geçtiler.

Hiçbir şey kalmadı geriye.

Bir büyük boşluk kaldı geriye.

Bir de bütün bunları, bulutların ufuk üzerinde koştuğu güz akşamları, kıyıya iyice yanaşan masal gemilerinin gölgelerine bakarak ve dahi o gölgeleri kendisi gibi görebilecek başkalarının varlığını da vehmederek dalgalara söyleyen öykücü.

 

 

 

 

 

 

 

şimdi hattat bana sevgini söyle. bana aşkını söyle. söyle ki yaradılışının özünde zaten ezeli aşk bulunan şu alemi birlikte kucaklayalım. çünkü o tek kişinin kucaklamasıyla yetinemeyecek kadar geniş ve derin. tek kişinin tek başına bilemeyeceği kadar geniş ve aydınlık. bana sevgini söyle. bana aşkını söyle. senin aşkından, senin aynanda evvela göreyim. kendi güzelliğime hayran olayım. ne kadar güzel yaratılmış olduğumun farkına varayım. ben ağlayayım ve sen bana, ne kadar güzel ağlıyorsun, gözyaşların ne kadar güzel, de. bana sonsuzluğa dair bir şey söyle.

"Nun Masalları, Osmanlı paradigmasına modern, hatta postmodern bir bakışın ürünüdür, denebilir. Çünkü Nazan Bekiroğlu geleneksel malzemeyi modern metotlarla işlemiştir. Medeniyetimizin temel kaynağını referans almasının yanında, bu referansın önemli bir dönemi olan Osmanlı tarihini hikayelerinin merkezine yerleştiren Nazan Bekiroğlu, böylece gelenekten güç almanın yollarını da denemiş olur. Nazan Bekiroğlu’nun, sanatkar kimliği ile yoğurduğu ve akademisyen kimliği ile de kritik ettiği bu hikayeler, iki kere elden geçmiş sağlam bir ürün niteliği ile karşımıza çıkmaktadır. Kitap, üç bölüm ve bir zeylden oluşmaktadır. Bu hikayelerin her biri birbirine bağlanarak adeta bir “bütünlük” oluşturulmuştur." Şaban Sağlık