Mâlikî âlimlerin ve Şâzelî tarikatının büyüklerindendir. İsmi, Ahmed bin Muhammed’dir. İbn Atâullah el-İskenderî adı ile meşhur olmuştur. Ebu’l-Abbâs-ı Mürsî’nin talebesi ve Ebu’l-Hasen-i Sübkî’nin mürşididir. 709 (m. 1309) senesinde Mısır’da Hakk'a yürüdü. Mübarek makamı Karâfe kabristanındadır. "Hikem-i Atâiyye" ve "Letâifü'l-Minen" kitapları meşhurdur. İbn-i Atâullah Hazretleri, Ebu’l-Abbâs-ı Mürsî ve Ya’kût-i Arşî’den(ks) ilim öğrendi. Feyz ve bereketlerinden istifade etti. Tefsir, hadis, fıkıh, nahiv, usul ve benzeri ilimlerde söz sahibi olan âlimlerden oldu. Kahire’de yerleşerek, insanların doğru yola gelmesine, cehennemden kurtulmasına vesile olmak için çok çalıştı. Allahu Teâlâ'nın emirlerini bildirmek ve yasaklarından sakındırmak için, insanlara devamlı va'z ve nasihat ederdi. Zamanını, öğrendiği bütün zâhirî ilimleri ve Allahu Teâlâ'yı tanımak için lüzumlu olan marifet bilgilerini insanlara öğretmekle geçirirdi. Tâcüddîn-i İskenderî, haramlardan şiddetle kaçar, şüpheli korkusuyla mübahların bile fazlasını terk eder, dünya malına hiç meyletmezdi. Talebelerinden biri hacca gitmişti. Kâbe-i Muazzama'yı tavafı esnasında, hocası Tâcüddîn-i İskenderî’yi tavaf ederken gördü. Ayrıca sa’y ederken, Arafat’ta vakfeye dururken yine hocasını gördü. Hac vazifesini bitirince Mısır’a döndü. Arkadaşlarına, hocalarının hac için Mekke-i Mükerreme'ye gidip gitmediğini sordu. Onlar da, gitmediğini ve her gün kendilerine ders verdiğini söylediler. Hemen hocasının huzuruna vardı. Hocası ona, "Bu seferinde kimleri gördün?" deyince o da, "Efendim, zat-ı âlinizi gördüm," diye cevap verdi. İbn Atâullah Hazretleri de, "Allahu Teâlâ, sevdiği kullarına, istediği yere bir anda gitme kuvvetini ihsan etmiştir," buyurdu. Kemâl bin Hümâm, kabrini ziyaret edip Hûd Suresi'ni okudu. "Bir kısmı şaki bir kısmı saiddir,” mealindeki ayete gelince, kabirden kendisine yüksek sesle gelen, “Ey Kemâl, bizde şaki yoktur,” sesini duydu. Bunun üzerine Kemâl bin Hümâm, vefat ettiğinde burada defnolunmayı vasiyet etti.