1263 yılında Harran’da doğdu. Haçlı saldırılarının devam ettiği, Bağdat başta olmak üzere pek çok yerleşim biriminin tahrip olduğu bir dönemde yaşadı. 1258 yılında Moğolların Bağdat’ı istila etmeleri üzerine ailesiyle birlikte Hanbeli mezhebinin merkezi durumundaki Dımaşk’a göç etti. Güçlü bir hafızaya, engin bir Kur’an ve Sünnet bilgisine sahipti. Döneminde Müslümanlar ve diğer din mensupları arasında mevcut itikadi ve felsefi akımları da çok iyi biliyordu. Üslûbuna da yansıyan sert, mücadeleci ve ısrarcı bir tabiatı vardı. Hanbeli geleneğinin ana çizgisi olan Selefiliği tavizsiz savunur, emir bi’l-ma’rûf nehiy ani’l-münker ilkesini titizlikle uygular, yanlış olduğuna inandığı görüş ve davranışları şartlar ne olursa olsun tenkit etmekten ve bilfiil müdahalede bulunmaktan çekinmezdi. Bundan dolayı devlet adamlarıyla, geleneksel dinî anlayışı savunan çevrelerle çok defa çatışma içinde oldu; müderrislik dışında hiçbir görev almadı.