1981 yılında, güneşin 23 Nisan çocuk bayramını kutlayan çocukların gülücüklerine öpücükler kondurduğu bir bayram sabahında Bursa'dan "merhaba" diyerek katıldım aranıza. Bir bebeğin ilk ağlaması “merhaba” yerine sayılırsa tabii : ) İlk adımlarımı da orada attım elbette. Bursa'da yürüdüm, orada koştum. Hatta o kadar çok koştum, atladım ve düştüm ki o zamanlardan kalan izler hala dizlerimde.. Pişman mıyım? Hayır tabii ki.. Birde çok kitap okudum. Hatta babam, gözlerini bozacaksın deyip lambayı kapattığında, kendi yaptığım el feneri ile yorganın altına gizlenip gizli gizli okuyacak kadar.. Pişman mıyım? Tabii ki hayır.. Büyüdüm de değiştim mi sanki? Nerdeee! Hâlâ hoplayıp, zıplıyor; ağaç tepelerine, dağa, bayıra tırmanmaya bayılıyorum. Oğlum Osman Erdem'le bisiklete biniyor, kızım Zeynep Sena’yla kelimelerle ve oyuncaklarla oyunlar oynuyorum. Çocuklar, ormanlar, üretmek, okumak, şarkı söylemek, seyahat etmek ve yazmak hayatta en sevdiğim şeyler. Sınıfımdaki ve evimdeki onlarca çocuğumla da eğlenip gülüyorum, düşünüp üretiyorum. Biraz da birlikte gülelim ve düşünelim istedim. Ay ne çok şey yazdım. Yeterli değil mi? Bence de yeterli. Sen kitaplarını okumaya başla, ben en kısa zamanda yeni bir kitapla yeniden bulurum seni zaten.