Halvetiyye tarikatının Şemsiyye (Sivasiyye) kolunun kurucusu Şemseddin Sivasî, Anadolu’da yetişen büyük velîlerdendir. Asıl ismi Ahmed olup Şemseddin lakabıdır. 1519’da Tokat’ın Zile ilçesinde dünyaya geldi. Yedi-sekiz yaşlarında Amasya’da bulunan Halvetiyye büyüklerinden Şeyh Hacı Hıdır’ın elini öpen Sivasî, daha sonra Zile’ye dönerek âlimlerden sarf, nahiv ve diğer ilimleri tahsil etti. Ardından Tokat’a gidip Arakiyyecizade Şemseddin Efendi ile başka âlimlerden aklî ve naklî ilimleri öğrendi. Sonrasında İstanbul’a geldi ve Sahn-ı Seman Medreseleri’nden birinde müderris olarak görevlendirildi. Görüp üzüldüğü bir tutum karşısında, Allah’a kendisini tasavvuf yoluna sevk etmesi yönünde dua etti ve hacca gitti. Hocası Muslihuddin Efendi’nin vefatından sonra velî bir zata talebe olmak istedi. Şeyh Mustafa Kirbasî ve nahiv âlimi Şemseddin Efendi’nin işareti üzerine, onu irşad için Tokat’a gelen Abdülmecid Şirvanî’ye intisab etti. Vefatına yakın, Sultan III. Mehmed ile Eğri Seferi’ne katılmak üzere Üsküdar’a geldi, henüz genç bir zat olan Aziz Mahmud Hüdayî tarafından karışılandı ve ona mürşidliğini müjdeledi. Zâhirî ve bâtınî ilimlerde ilerlemiş olup  manzum ve mensur kırka yakın eseri bulunan Sivasî, 1597’de Sivas’ta Hakk’a yürüdü. Sivas Merkez Cami avlusunda medfundur.