Evvel zaman içinde Kahramanmaraş’ta doğdum. Annem beşiğimi tıngır mıngır sallarken uyudum ve büyüdüm. Hacettepe Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümünde okudum. Öğretmen oldum. Çocukları hep çok sevdim. Musab Kerem adında bir oğlum var ve bence, dünyada çocuklardan daha güzeli yok. Bu yüzden, onlar için iyi bir şeyler yapmanın hayalini kurdum hep. Bunu bazen başardım, bazen ise başarısız oldum. Ama başarısızlıklarımın dünyanın sonu olmadığını gördüm. Hatta bazı başarısızlıklarımın beni ben yapan yolda önemli bir basamak olduğunu anladım. Onlardan beslendim. Yola çıktım, yol bana göründü: Bu yolda masallar anlatıyorum, kelimelerden hikâyeler dokuyorum. Gökyüzüne bakmayı, denizi koklamayı, örgü oyuncaklar yapmayı seviyorum. Sevdiğim işlerle kurulu küçük dünyamın kapısını aralık bıraktım. Merak edip de içeri girene selam olsun!