Kavanozun kapağı açılır ve endişe sinekleri artık etrafını sarmıştır.  Beno, bu sinekler yüzünden başka kimseyi, hiçbir sesi duyamıyordur. Endişe sinekleri ona fısıldayıp duruyordur:
"Ya hiç arkadaşım olmazsa mahalleden ya da okuldan?"
"Ya gece belirirse bir canavar yatağımın ucunda?"
"Ya kalırsam bir başıma dünyada?"
"Ya kimsecikler sevmezse beni bir daha?"
Peki Beno, bu düşüncelerden kurtulup güzel sesleri duyabilecek mi? 

Endişe Kavanozundan Çıkanlar, küçük bir çocuğun korku ve kaygıları çok yoğun yaşadığı dönemlerde görülen duygusal değişimlerini nahif bir dille anlatıyor. Küçük dinozor Beno, düşünceleri arasında çıktığı yolculukta endişelerle dolu iç sesiyle konuşabileceğini fark ediyor ve endişeli anlarda rahatlamaya nasıl odaklı kalabileceğini öğreniyor.

 

“Etrafında bir sürü Endişe Sineği dolanıyor.” “Endişe Sineği mi? O da ne?” “İşte bunlar." dedi. "Bu sinekler pek yaramazdır. Peşimizden her yere gelirler. Tepemizde FIR FIR dönüp VIZ VIZ ederler. Bazen öyle vızıldarlar ki sadece onları duyarız. Başka kimsenin, hiçbir şeyin sesi ulaşmaz bize.” Ah, KORRRRKUNÇ!

Endişeli ve kaygılı çocuklara ebeveynlerinin ya da onlara iyi geleceğini düşündüğümüz herhangi bir kimsenin sesi, varlığı bazen ulaşmaz. Bu kaygılı düşünceler çocukların ruh hâlini, gündelik yaşamını, akran ilişkilerini olumsuz yönde etkileyebilir. Bu kitap, Endişe Sinekleri etrafını sarmış küçük bir dinozorun, etrafındaki güzel seslere ve onu iyi hissettiren kişilerin varlıklarına nasıl odaklandığına dair umut veren, sıcacık bir hikâye...