Aklıma izafiyet teoremi geldi. Yaptıklarımız, bizim taraftan havalı ve iyi, başka bir taraftan kötü gözükebilirdi. Hangisi doğruydu acaba? Ben, her şeyi iyi niyetle yaptığıma göre kesinlikle benim baktığım yer doğruydu bence.

Yoksa değil miydi?

Harika bir ekip olduğumuzu, etrafa huzur ve mutluluk dağıttığımızı biliyordum. Bunda bir kötülük yoktu ki. 

Var mıydı acaba?

 

Zorbalık mı? Zorbalık da nereden çıktı, biz adalet dağıtıyoruz!

 

Cemcan ve arkadaşları yeni maceralarında ekip olmakla zorbaya dönüşmek arasındaki ince sınırda dolaşırken okuyanları da kahkahaya boğuyor.

Bu harika çocuklar, kurallara uymayan insanları yola getirmek için içlerinden gelen karşı konulamaz arzuyu frenlemeyi başarabilecekler mi?

Her olayda kırmızı lensler, kara kostümlere başvurmak çok zevkli olsa da acaba doğru mu?

 

 

 

“Zeki ve yardımsever oluruz ama yanlış kararlar alabiliriz. Bu yaşta öğrendin bunu. Grup kurmakla çete olmak arasında incecik bir çizgi var. O tarafa geçmek ne kadar kolay, değil mi? Farkında bile olmayabiliyorsun.”

Mazlum olmakla zalim olmak arasında ince bir çizgi vardır. Aradaki dengeyi tutturamazsan ya mağdur olursun ya da zorba. Yazar, oldukça eğlenceli, esprili ve akıcı bir dille ikisinin arasındaki dengeyi vurguluyor. Bu kitap, bir yandan çocukları güldürürken bir yandan da onlara yanlışa yanlışla karşılık vermenin daha büyük sorunlara yol açabileceğini, her ne kadar niyetimiz iyi olsa da yöntemimiz doğru olmadığında yaptıklarımızın iyilik yerine kötülük doğurabileceğini gösteriyor. Her yaştan okurun bir solukta bitirebileceği öğretirken eğlendiren bir kitap.