“Bu bir yas kitabı değildir. Ailesine ödünç verilen bir ışıklı oyuncağın, sahibine teslim raporudur.”

Hastane kapısında elime bilekliğini verdiler. Hayatımın bundan sonrasının, hayatımın bundan öncesiyle örüleceğini bilmeden aldım. Dudaklarını ısırarak bilgi veren doktorlar, yoğun bakıma girip çıkanlar biliyordu da ben bilmiyordum. Sadece seni istiyordum.

Sultan Karaaslan, sosyal medya takipçilerinin bildiği isimle anlatblog. Takipçileri onu isminde geçen anlatma yeteneğiyle, hakikatle kurduğu sıkı bağ ile, kitabın ortasından konuşan dürüstlüğüyle ama belki de en çok çocuklarıyla kurduğu gerçek ve anlam dolu ilişkiyle tanıyordu.

Sonra o bir dağın altında kaldı. “Işıklı oyuncağım” dediği küçük kızı Ekin’i bir gecenin sonunda ansızın cennete uğurladı.

Sultan Karaaslan, Ekin’in ardından yaşadıklarını, sonra “dağın altından” ufak ufak nefes almaya başlayışını, bitmeyen özlemini ama bu derin acıyla birlikte gelen ikramları, Ekin’in adı gibi iyiliğe dair tohumlar eken hikâyesini yazdı.

Çok sarsıcı ama aynı zamanda ışıklarla dolu bir anlatı.

 

“Canımın içi Ekincim, bil ki bin kere söylenseydi ‘dokuz yıllık bir lezzettir,’ diye... ‘On bile değil, dokuz,’ denseydi yine seni seçerdim.”

* Bir evlat kaybetmenin insana yaşattığı derin acıyı bu kadar içten anlatan ama aynı zamanda isyana hiç düşmeden, bu imtihanla birlikte gelen ikramları da fark eden, şaşırtıcı derecede etkileyici bir metin. * Yazarın sosyal medya paylaşımlarına gelen tepkilerden de biliyoruz ki benzer acılardan geçen birçok kişiye ilaç olmuş bir bakış açısı var. * Böyle bir kayıp yaşamayanlar için de son derece ilham verici bir yaşam öyküsü ve çok akıcı bir anlatım.