Osmanlı İmparatorluğu’na baktığımızda günümüzün ‘malzeme’si olan bazı olayların ya da şahısların hâlâ konuştuğunu görürüz, Şeyh Bedreddin gibi.

Onun devrimci paranteze alınması ‘romantik komünist’ Nâzım Hikmet’in 1936’da yazdığı Simavna Kadısı Oğlu Şeyh Bedreddin Destanı’yla başlar ve bu kurgu, gerçeğin yerine geçer, Bedreddin Mahmud, ‘çözülemeyen bir tarih problemi’ne dönüşür. 

Samet Altıntaş, tarihin yanlış tarafına düşen Rumeli çocuğu Şeyh Bedreddin’i, Seyyid Hüseyin Ahlatî’nin müridini, Musa Çelebi’nin kazaskerini, melamet hırkasına gizlenen Varidât’ı, İmparatorluğun ilk sufi direnişini, ‘dünü bugüne bağlayarak’ anlatıyor. 

Ben Şeyh Bedreddin, her şey ben yaşarken oldu!

 

Şeyh Bedreddin bilhassa Nâzım Hikmet’in kaleme aldığı Simavna Kadısıoğlu Şeyh Bedreddin Destanı ile literatürde kendisine sıklıkla yer bulmuş tarihî bir şahsiyet. Samet Altıntaş bu çalışmasında, Bedreddin üzerine yazılmış hemen hemen tüm kaynakları değerlendirerek tarihe ve tasavvufa meraklı her kesimden okurun anlayacağı bir üslupla Şeyh Bedreddin fotoğrafı çekmeye gayret etti.

İmparatorluğun ilk sufi direnişinde ne oldu?

Kitap, Şeyh Bedreddin üzerine yazılmış uzun ve hacimli pek çok eseri sentezliyor, eserleri adeta birbirleriyle konuşturuyor. Literatürü dikkatle inceleyen yazar, Bedreddin'i ayrıntılı fakat kısa, akıcı ve keyifli bir biçimde anlatıyor. Okurla hâlleşen üslubunun yanı sıra kurgusunu dipnotlarla destekliyor, görseller kullanarak okuru gerçek bir yolculuğa çıkarıyor. Samet Altıntaş, yaptığı kültür gezileri ve yine yazdığı kültür tarihi yazılarıyla bilinen/sevilen genç bir kalem.