“İki ağacın da görünüşü, gövdesi, dalları ve yaprakları farklı. Ben bunlara bakarak değerlendirirsem bu iki ağaca haksızlık etmiş olurum. Fakat her ikisinin de gölgesinden faydalanabiliyoruz. Üstelik bazı ağaçlar vardır ki meyvelerini, yapraklarını veya reçinesini bizlerle paylaşır. Her ağaç bizlere bir şeyler verir ve verebildiği kadarını bizlere verir. Burada ağaçları güzel yapan vermek istemeleridir, hiçbir beklentileri olmadan bunu yaparlar. Bu nedenle onlar arasında kıyaslama yapmak pek akıllıca olmaz.”

Kurgu içinde kurgu olması, iki ayrı olaya geçerek sırayla anlatılması metni dinamik kılıyor. “Bizler sahip olduklarımızı paylaşabildiğimiz kadar güzeliz.” mesajı veriliyor. Farklı olan şeylerin kıyaslanamayacağı, herkesin olduğu gibi güzel olduğu anlatılıyor. Zorbalığın karşısında yer alınıyor. Tavşan, çevresini çok iyi manipüle edebiliyor. İlk Genç okurları bu sayede bazı insanların ticarette de ne gibi manipüle şekilleri kullandıklarını anlayabiliyor. Kurnaz insanların bizi zayıf noktalarımızdan nasıl yakalamaya çalıştıkları hakkında fikir yürütmemize sebep oluyor. İki farklı karakterin birlikte yolculuğa çıkışıyla çok iyi bir dostluk işleniyor.