Burası Karamürdüm. Burada birbirinden renkli karakterler yaşar. Kimler yok ki mahallemizde… Patavatsızlar Kraliçesi Seçkin Teyze, türlü olaylara sebep olan Bakkal Hilmi Amca, mükemmel adam (!) Görkem Başar, süper stand-uppçı (!) Mert ve tabii ki muhteşem çocuk Muhteşem…

En sevdiklerim ise güzel yürekli öğretmenlerim, kocaman yürekli Süleyman, geleceğin aşçısı Yasemin, bir görünüp bir kaybolan dostum Can…

Ve tabii ki ben! Benim adım, Şeyy… Şeyyy işte… Yavuz Kahraman KOCAGÜLLE!

Ama bazen adımız ya da soyadımız bize hiç benzemez. Varsın benzemesin! Ne olmuş boyum kısaysa? Kocaman olmasam ne çıkar? Ben kendi hikâyemin kahramanıyım! Bu kahramanlık yolunda bana eşlik etmeye var mısın?

Herkesin kendine has özellikleriyle güzel olduğunu anlatırken çarpık güzellik anlayışını mizahi bir dille eleştiren Benim Adım Şeyy, zorbalığın gençlerin üzerindeki etkilerini gözler önüne seriyor. 

“İçimden gelenleri ve içimden gelmeyenleri listeleyecek kadar doluyum.”

Çağdaş çocukların gündelik kaygılarını mizah yoluyla görünür kılar. Okura teknolojiyle kurduğu ilişkiyi sorgulama fırsatı sunar. Hareketin ve oyunun ruh sağlığına katkısını öne çıkarır. Aile içi iletişimi ve kuşaklar arası çatışmayı gerçekçi biçimde işler. Arkadaşlık, dışlanmışlık ve kabul görme gibi temel sosyal meseleleri işler. İroni ve anlatıcının iç sesiyle eleştirel düşünmeyi teşvik eder. “Anormal” algısının toplumsal ve göreli olduğunu sorgulatır.