11 yaşındaki Addie, yaşadıkları kasabada bir zamanlar büyücülükle suçlanan ve ‘cadı’ olarak adlandırılan ama aslında nöroçeşitliliğe sahip çok sayıda kadının öldürüldüğünü öğrendiğinde, bu 'cadıların' hikâyesinde daha fazlası olduğunu bilir. Tıpkı kendi hikâyesinde olduğu gibi. Sahip olduğu keskin empati yeteneği sayesinde onların anısına sahip çıkmaya kararlıdır. Sadece kendisi gibi otistik ablası, Addie’nin hissettiklerini ve yaşadıklarını gerçekten anlar. Peki Addie, kasabasındaki insanların ona karşı bakışına meydan okuyup geçmişte öldürülen kadınların itibarının iade edilmesi için verdiği mücadeleden galip çıkabilecek mi?

Ödüllü yazar Elle McNicoll’dan, doğru bildikleri için verdiği mücadelede boyun eğmeyi reddeden genç bir kızın heyecan verici bir hikâyesi…

“Nezaket, gergin bir gülümseme takınıp karşınızdaki kişi hakkında korkunç ya da aşağılayıcı bir şey söylemeden önce onun odadan çıkmasını beklemek değildir. Nezaket, ışıklar kapalıyken de içinizde bulunması gereken bir şeydir. İnsanlar bakmadığında da olması gereken bir şeydir.”

Otistik bir karakterin bakış açısından dünyayı anlatması, otizm spektrumuna dair empatiyi artırır. Okurlara zorbalığa karşı nasıl durulabileceğini ve bunun önemini gösterir. Bireylerin farklılıklarına saygı duymayı ve toplumun dışladığı kişileri anlamayı öğretir. Keedie’nin cesur yapısı, kız çocuklarının güçlü yetişmesine örnek teşkil eder. Farklılıkların birer engel değil, bağ kurma aracı olduğunu vurgular. Aile içi ilişkilerde empati ve anlayışın önemini ortaya koyar. Genç okurlara cesur olmayı, seslerini duyurmayı ve adalet arayışından vazgeçmemeyi öğretir. Keedie’nin kendi gücünü keşfetme süreci, okurlara içsel güçlerini bulmaları için ilham olur. Çeşitli karakterler aracılığıyla farklı yaşam deneyimlerinin çocuk edebiyatında temsil edilmesini destekler.