Kitap Osmanlı Devleti'nin en önemli kurumlarından olan vakıf sisteminin işleyişini ve bu sistemin zaman içerisinde geçirdiği değişimler ve suistimalleri ortaya koyuyor. Bütün bunları ise bir aile üzerinden gözler önüne seren eser, Osmanlı tarihinde her şeyin idealize edildiği gibi mükemmel bir şekilde çalışmadığını da ortaya koyması açısından önemli bir kaynak.

Osmanlı Devleti’nin Kuruluş Dönemi’nde gerek din büyüklerine gerekse gazilere ve komutanlara hibe edilen mülklerin önemli bir kısmı onlar tarafından vakfa dönüştürülmüştür. Onların, çoğu birer gerçek mülk gibi kendilerine bağışlanan gayrimenkulleri vakfa dönüştürmeleri elbette nedensiz değildi. Mülklerin miras yoluyla parçalanmasını engellemek, mülkleri devletin müsaderesinden korumak, İslam miras hukukundan bağımsız olarak diledikleri şartlarda vârislerine bırakmak ve vakfetmek suretiyle mülklerine süreklilik kazandırıp gelecek nesillerin onlardan yararlanmasını sağlamak bu nedenlerin başlıcalarıydı. Böylece vakfedilen mülklerin, sahibinin ölümünden sonra şer’i miras hukukuna göre paylaşılarak en fazla birkaç nesil sonra parçalanıp yok olmasının önüne geçilirdi.

Bu kitap, Osmanlı Devleti'nin kuruluş döneminde önemli roller oynayan bir ailenin vakıf sistemi aracılığıyla mal varlıklarını nesiller boyu kontrol etmesinin ve bu süreçte aile bireyleri arasında yaşanan rekabeti gözler önüne seriyor. Eser, vakıf sisteminin çalışma prensiplerini ve vakıf yöneticileri tarafından bu sistemin nasıl suistimal edildiğini ortaya koyuyor. Bir taraftan da vakıf kayıtları üzerinden ailenin tarihinin yüzyıllar boyu devam eden izini sürüyor.